Ronny Delrue

(ENG)

The ‘MOMENTUM’ of Ronny Delrue

2024 equals Momentum for artist Ronny Delrue, who is looking back on a career that is full of creativity, experimentation and versatility. He once said: ‘I love boundaries and I love pushing them even more […]’. Which is typical of the artist. Instead of following modish trends, he goes his own way and unfurls a unique universe. His oeuvre is extremely diverse yet eminently recognisable. A common thread weaves through a range of genres and media. Delrue is a seeker and an explorer. He stands amid the world but is at once an outsider, ceaselessly contemplating what people are and what drives them. An experience, a confrontation or an emotion sparks a swift sketch. The line between perception and expression is blurred, with the drawing becoming an extension of the thought.

The drawings underpin his fully-fledged paintings. He uses them to explore the larger canvas. Every canvas reflects a drawn subject but has its own unique dynamic. The canvases are monumental, and the palette has become refreshingly diverse. His paintings derive their strength from the merging of form, colour and content. Every brushstroke and every zone has been meticulously considered. As Delrue’s paintings remain ‘in statu nascendi’ [in the nascent state] for an extended period, his probing obviously does not end during the act of painting. He views them as works in progress. Unlike the free-flowing act of drawing, painting demands the utmost concentration. The artist once said: ‘it is almost a kind of self-torment and at the same time a caress [of the canvas]’. Delrue’s paintings are the result of his battle with the angel, with this depth and fullness being expressed in every work. In certain canvases, the human figure plays a major role, while others are dominated by abstraction

The portrait is a paradoxical genre whose significance has diminished in painting, but which remains very much alive for inventive artists. For decades, Delrue has been fascinated by portraiture. Numerous drawings are based on the observation of ‘models’. His portrait Karel, 2013 - 2023, II, 2 is not only recognisable as being ‘Karel’, but also effectively captures his essence. The portrait is hollowed out because only a glimpse of an individual remains, just like in the drawings. The ‘Portrait of a Man’ 2023, XI, 1 reveals a different approach to the genre. Delrue updates a ‘discarded’ portrait. The ghost of a priest who is posing can still be made out. Here too the individual is erased. His face is barely recognisable beneath the layer of paint that the artist has applied. By redrawing the silhouette in blue, it is as if the man is advancing out of the picture plane. Filled-in areas alternate with blank spaces. The frame is done away with because it will become part of the painting. The man has become anonymous and thus a mirror image of everyone. The non-portrait of a woman – or we might describe it as an ‘anti-portrait’ – 2024, I, 1 is a different manifestation of the heights that Delrue can scale in this genre. The underlying portrait has disappeared beneath a chequered layer of paint, built up of still-visible brushstrokes. The elaboration of the undermost zone gives the impression that a landscape is being depicted. And then there is suddenly the ‘view from the window’. An eye regards the viewer, while in place of its counterpart, a black zone appears. An interplay of appearing and disappearing. Showing and hiding oneself as aspects of the human drama.

Ronny Delrue is an artist who constantly engages in renewal and delves into current affairs. Protected Tree visualises the awakening of ecological awareness: damaged trees shelter beneath a glass bell jar, protected from the black snow. The landscape is a portrait and the portrait is a landscape.

He is a unique artist who combines past with present and bewitchingly depicts existential questions.

© Katlijne Van der Stighelen

(NL)

Het ‘MOMENTUM’ van Ronny Delrue

2024 is het Momentum voor kunstenaar Ronny Delrue. Hij kijkt terug op een loopbaan die uitmunt door creativiteit, experiment en veelzijdigheid. Hij zei ooit: ‘Ik hou van grenzen en ik hou er nog meer van om die grenzen te verleggen […]’. Dit typeert de kunstenaar. Los van modieuze tendensen gaat hij zijn eigen gang en ontwikkelt hij een uniek universum. Het oeuvre is zeer divers en toch is het steeds herkenbaar. Over verschillende genres en media heen is er een rode draad te herkennen. Delrue is een zoeker en een ontdekker. Hij staat midden in de wereld en tegelijk is hij de buitenstaander die niet ophoudt te reflecteren over wat mensen zijn en wat hen drijft. Een ervaring, een confrontatie of een emotie mondt uit in een vluchtige tekening. De grens tussen de gewaarwording en de expressie vervaagt. De tekening is het verlengstuk van de gedachte.

De tekeningen vormen de basis voor de voldragen schilderijen. Aan de hand hiervan verkent hij het grote doek.

Elk schilderij reflecteert een getekend ontwerp maar kent een eigen dynamiek. De doeken zijn monumentaal en het palet is verfrissend divers geworden. Zijn schilderijen ontlenen hun kracht aan het samengaan van vorm, kleur en inhoud. Er is ontzettend lang nagedacht over elke toets en elke zone. En dat de zoektocht niet ophoudt tijdens het schilderen blijkt uit het feit dat zijn schilderijen heel lang ‘in statu nascendi’ blijven. Delrue ziet ze als ‘works in progress’. In tegenstelling tot het vloeiende tekenen, vraagt het schilderen de hoogste concentratie. De kunstenaar zei ooit: ‘het is bijna een soort van zelfkwelling en tegelijk een streling [van het doek]’. Delrue’s schilderijen zijn het resultaat van het gevecht met de engel. Die diepgang en volheid komt in elk schilderij tot uiting. In sommige werken speelt de menselijke figuur een grote rol terwijl abstractie domineert in andere.

Het portret is een paradoxaal genre dat in de schilderkunst aan belang heeft ingeboet maar springlevend blijft voor inventieve kunstenaars. Delrue heeft al gedurende decennia een fascinatie voor portretten. Talrijke tekeningen zijn gebaseerd op de waarneming van ‘modellen’. Zijn portret Karel, 2013 - 2023, II, 2  is niet te herkennen als zijnde ‘Karel’ maar de essentie van zijn wezen is adequaat getroffen. Het portret wordt uitgehold omdat alleen een glimp van een individu overblijft, net zoals in de tekeningen. Het ‘Portret van een man’ 2023, XI, 1 laat een andere benadering van het genre zien. Delrue actualiseert een ‘afgedankt’ portret. Er is nog een schim te herkennen van een geestelijke die poseert. Ook hier wordt het individu uitgegomd. Zijn aangezicht is nauwelijks te herkennen onder de verflaag die de kunstenaar heeft aangebracht. Door de hertekening van het silhouet in blauw lijkt het alsof de man uit het beeldvlak naar voor komt. Invulling en uitsparing lossen elkaar af. De lijst wordt opgeheven omdat hij deel gaat uitmaken van het schilderij. De man is anoniem geworden en daardoor spiegelbeeld van iedereen. Het niet-portret van een vrouw – of noem het een ‘anti-portret’ – 2024, I, 1 is een andere uiting van wat Delrue met het genre aankan. Het onderliggende portret is verdwenen onder een geschakeerde laag verf, opgebouwd uit nog zichtbare toetsen. De invulling van de onderste zone geeft de indruk dat er een landschap is weergegeven. En dan is er plots de ‘blik uit het venster’. Een oog kijkt de toeschouwer aan terwijl op de plaats van het andere oog een zwarte zone verschijnt. Een spel met verschijnen en verdwijnen. Zich tonen en verbergen als aspecten van het menselijke toneel.

Ronny Delrue is een kunstenaar die voortdurend aan herbronning doet en de actualiteit doorgrondt. Protected tree visualiseert de ecologische bewustwording: gekwetste bomen schuilen onder een glazen stolp, beschermd tegen de zwarte sneeuw. Het landschap is een portret en het portret is een landschap.

Hij is een unieke kunstenaar die verleden met heden verbindt en existentiële vraagstukken betoverend verbeeldt.

© Katlijne Van der Stighelen

Caption / Légende:

Photo credits: © Audrey Jonchères | Nosbaum Reding